De grote zwarte kat waarover in Lokeren veel geruchten waren, zou ’s nachts gezien zijn met vele tientallen andere katten rond het kasteel of op het dak van het koetshuis in het Verloren Bos. Vandaag de dag doen dat kasteel en koetshuis te midden van het park Verloren Bos dienst als jeugdverblijf. Het werd gebouwd in 1899-1900 in opdracht van industrieel Gonzales Gabriel Cock en het landhuis vormt een typisch voorbeeld van riante buitenhuizen die door industriëlen werden gebouwd rond het einde van de 19^e en het begin van de 20^e eeuw aan de groene buitenrand van de stad. Het park Verloren Bos vormt een groene long in het Lokerse stadscentrum, meer bepaald in de Stationswijk die vanaf het midden van de negentiende eeuw werd uitgebouwd op vroegere meersgronden. Vanaf het laatste kwart van de 19de eeuw werden de gronden bebouwd met (buiten-)verblijven van welvarende industriëlen en burgers. De landelijke, kasteelachtige villa’s waren gelegen in het groen en werden meestal omgeven door een landschapstuin naar Engels model.

Gonzales Gabriel Cock was sinds 1888 beheerder van een Lokerse textielfabriek en was een welgestelde Lokerse burger. Hij bezat als één van de eersten in Lokeren een auto, en sprak verschillende talen. De bouw van zijn landhuis werd kadastraal geregistreerd in 1905 als een ‘kasteel’ met lusttuin, serre en remise. In 1912 werd een uitbreiding van het hoofdgebouw geregistreerd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het landhuis door de Duitse overheid bezet en zochten de toenmalige eigenaars elders onderdak. In 1961 ging de woning over van Jean Cock naar de vennootschap Usines Gonzales Cock. Sinds 1978 is het kasteel aangekocht door de stad. Het park werd publiek opengesteld en het kasteel en koetshuis werden omgevormd tot een ontmoetings- en vormingscentrum, nu specifiek bedoeld voor jeugdtoerisme.