In 1954 werd bij een interview het verhaal over ‘het blommeke van Leuven’ als volgt opgetekend: “De vader van Mercator was een schoenmaker die geboren werd in Rupelmonde. Op een dag ging die vader op bezoek bij een vriend in Leuven. Op zijn weg naar huis hoorde de man een kind huilen in een groot bos. De man bracht het kind naar huis. De man voedde het kind op. Vóór hij stierf bracht hij het kind onder bij Mercator, wiens standbeeld op het kerkplein van Rupelmonde staat. Een Spaanse officier was verliefd op dat meisje, maar Mercator wou het kind niet kwijt. Aan de hand van een medaille die het kind droeg, ontdekte men dat het meisje van adel was. De geliefde van het meisje bleek de zoon te zijn van een edelman die tijdens een duel haar vader had vermoord. Mercator werd door de Spanjaarden achtervolgd wegens ketterij. Toen Mercator in de winter over de bevroren Schelde moest om naar de begrafenis van zijn broer te gaan, werd hij door de Spanjaarden gevangen genomen in het kasteel van Belvedère. In dat kasteel tekende Mercator met zijn vinger de wereldkaart in het stof dat op de grond lag. Op een dag kreeg Mercator bezoek van de geliefde van zijn pleegdochter. De jongen had zich als priester verkleed en was er zo in geslaagd Mercator papier te bezorgen, zodat hij zijn kaart op papier kon zetten. Toen Mercator werd vrijgelaten, is hij naar Leuven gegaan en is hij met zijn pleegdochter en zijn schoonzoon naar Antwerpen en naar Duitsland gegaan. Het meisje werd ‘het blommeke van Leuven’ genoemd.”